บทที่ 364

แสงอรุณรุ่งสาดส่องอย่างนุ่มนวลผ่านบานหน้าต่างทรงโค้งสูง ตกกระทบหินสลักเป็นประกายสีทองจางๆ เสียงฝีเท้าจากรองเท้าบูตของดิมิทรีแผ่วเบาบนพรมทางเดินขณะที่เขาตรงไปยังห้องบรรทมของสมเด็จพระพันปีหลวง เมื่อถึงหน้าประตู เขาก็หยุดชั่วครู่—ก่อนจะเคาะลงไปอย่างหนักแน่นทว่านอบน้อม

“เข้ามาสิ” สุรเสียงหนึ่งดังขึ้นจาก...